Zuo

Ten moment, kiedy spontaniczna decyzja, podjęta za podszeptem intuicji, choć poprzedzona godzinami rozmów i rozważań wywala tobie, i nie tylko tobie życie do góry nogami, i chociaż wiedziałaś, przypuszczałaś, spodziewałaś się, to i tak chłoszczą cię w twarz deszcze wątpliwości, oraz oceny ludzi zamykające się w pełnych pogardy pytaniach "co im odwaliło?"... 

I moment, gdy jedziesz wczesnym rankiem po odstawieniu małoletnich do przedszkola, zatrzymujesz się  w lesie, wysiadasz, wtapiasz się w wilgotną, chłodną mgłę jesiennego krajobrazu, oddychasz i powtarzasz: Znak! Mocy i siło życiowa - daj mi jakiś znak, że robimy dobrze! Że tak ma być!

I  w końcu moment, gdy wieczorem wchodzisz do pokoju średnich, ogarniasz rozrzucone zabawki, układasz czyste ubrania w szafach i nagle zamierasz na widok rysunku na tablicy, spontanicznego bazgrołu, tak różnego od rysunków sprzed miesiąca, dramatycznych, przepełnionych żalem dziesięciolatka, który sam nie wie, dlaczego mu źle.

No i łzy. Dużo, dużo łez. 

Dobrze zrobiliśmy.

Choć ludzie mówio, że edukacja domowa to wielkie, wielkie zuo!