Niektórych nie lubię

To tak chyba trochę jest, że z wiekiem - rozumianym jako ilość przeżytych lat - wszelkie nieuniknione konflikty z innymi ludźmi nieco się komplikują. Nie wiem, może się mylę, ale wydaje mi się, że z jednej strony zebrane doświadczenia pomagają nabrać dystansu, z drugiej - te same doświadczenia nie pozwalają lekko i łatwo nastawić drugiego policzka, bo się człek czuje pewniejszy i bogatszy o w trudzie i znoju zebrany kapitał myśli i przeżyć. Za młodu..  tfuuu... wszak młodość ciągle w pełni jest! Zatem za wczesnego raczkującego młodu człek impulsywnie emocjonalny bywał, teraz to jeno ścisk w żołądku i bunt na niesprawiedliwość. A odwetowe słowa spokojne i wyważone, choć druga strona angażuje się w szeroko rozumiane przetwórstwo mięsne i wymiana nie jest równa.
A gdy tak wczesnym rankiem dreptałam za Szóstym polną ścieżyną pomiędzy wybujałymi kłosami, późnowiosenną trawą i tym podobnym listowiem to myślałam sobie, że, o matko, jak ta afera ma się do wszelkich nieszczęść świata, do cierpień i podłości globalnych, wreszcie do faktu, że nie można marnować cennych chwil istnienia na takie prostackie ochłapy chamstwa, bowiem nigdy nie wiadomo, ile nam tych chwil jeszcze pozostało. I szkoda ich zwyczajnie.
No nijak się ma, bo ta głupia wojenka to  jeno marny proch we Wszechświecie. Nie poprawiło mi to co prawda chwilowo upadłego nastroju, uświadomiło jednak po raz kolejny, że na niektórych ludzi nie ma po prostu sposobu, nie przekona się ich do racji naprawdę  sprawiedliwych i zgodnych z zasadami współżycia społecznego. Nie ma co się kopać z koniem, choć cóż tu to biedne i piękne zwierzę zawiniło. Oraz jak to było? Nie warto zniżać się do poziomu porywającej doprawdy głupoty. Nieźle podkręconej obcesowością i impertynencją.
Boli i frustruję to tym bardziej, że to rodzina a ciężka sytuacja trwa już kilka lat. I chyba przyszedł wreszcie moment, żeby odpuścić. Mieć serio gdzieś. Przyjąć do wiadomości i przełknąć przykrą prawdę, że cię okradziono i osądzono oraz podano fałszywe fakty do wiadomości publicznej.
Na szczęście podczas przypadkowych  sondaży okazuje się, że prawda, ta mojsza prawda, pracuje i sama się broni.
"Jak ludzie traktują ciebie, to ich karma. Sposób, w jaki ty reagujesz, jest twoją karmą". Wayne W. Dyer rzekł te potrzebne mi dzisiaj słowa.
Nie życzę im źle. Ale sobie życzę dobrze.
Chodzę w oczojebnej Decathlonowskiej koszulce, przemierzam ogród odpoczywający po popołudniowym skwarze, chłonę przyjemny ciepły wiatr, wieszam na ławkach mokre ręczniki młodych, bowiem sezon basenikowy w pełni, odbieram chabry, które Piąta i Szósty zrywają za bramą i znoszą z radosnym krzykiem: Mamusiu, mamy kwiatki dla ciebie! Przysiaduję, dopisuję te słowa i przekonuję się, że mam i w sobie i wokół siebie wystarczająco dużo źródeł siły, potrzebnej aby sobie z tym interakcyjnym badziewiem poradzić.
Życie jest piękne.