Słów kilka o Trzecim

Czynność najwyższej wagi wymaga maksymalnej siły skupienia ;-)

Odkąd Trzeci załapał własnonożny sposób poruszania się - w 15 m-cu życia - nie raczył zapoznać się z formą przejściową -  jego chodzenie można nazwać biegami przełajowymi. Gna do przodu i na boki. I łapie zające, a jakże. Spacer między polami wygląda tak, że ja staram się iść jednakowoż, jak człowiek, drogą, a syn sprawdza stopień nawodnienia, tudzież charakter i klasę ziemi rolniczej, polnej. Co rusz ściągam go z jakiejś miedzy, grobli lub z klasycznego pola, na którym z reguły nic już, poza zielskiem, nie rośnie. Doszłam ostatnio do wniosku, że mus wymyślić i opatentować foliowy całościowy kombinezon dziecięcy, nakładany na całe dziecię, jednorazowy; ciuchy bowiem po wyprawie nadają się do porządnego wymoczenia i dwukrotnego prania z odplamiaczem w roli głównej. O butach nie wspomnę. Powinien mieć takie rybackie, do pasa.

Ale szczęście w momentach kompletnego upaprania wylewa się z jego paszczęki, jako ta woda z przelanego ostatnią kroplą dzbana.

Oczywiście zdaje sobie sprawę z niektórych zagrożeń i stojąc nad uskokiem rzecze zafrasowany: Bam!  Matka potwierdza: Tak, jeśli tam pójdziesz, upadniesz. Ała! - odpowiada rezolutne dziecię. Tak, zrobisz sobie ała i będziesz płakał; jak będzie chłopiec płakał? Yhyyy, yhyyy…- żałośnie przewiduje Trzeci. Śmieszne jest to, że wyrzucając z impetem zabawki z pudełka w podobny sposób demonstruje ich nędzną dolę, bo przecież misie i autka Bam!, i Ała! i biedne Yhyyy yhyyy…któż, ach któż nieszczęsne stworzenia potraktował tak okrutnie? Ostatnio żałował w ten sposób biednego widelca, którego kilkakrotnie BAMnął ze stołu, oraz kwiatka, któremu wysypał z doniczki ziemię na podłogę. Na koniec podsumował : O nie...

Mimo ała! Trzeci i tak rusza w rejony ałaZagrożone oraz wbrew pozorom rzadko które Bam! wywołuje Yhyyy… Twardzizna.

Zapędom słowotwórczym tak samo nie sposób przeszkodzić. Proces niezwykle kreatywny. Neologizmy autorstwa Trzeciego powalają brzmieniem i formą fonetycznie zaskakującą. Mało tego, Trzeci wyjątkowo upodobał sobie głoskę G i występuje ona w wielu określeniach. Dla przykładu: biedronka to ganga, tak – gak, kotek - goke. Jedynie mama – o dzięki ci, słodka Opatrzności – brzmi jak mama.

Zabawki. Pokrzywdzone przez los misie i autka służą tylko przez chwilę. Najczęściej do tego, by je przez chwilę utulić (utulanie w wydaniu Trzeciego wygląda jak podduszanie bowiem częścią ciała najintensywniej przytulaną jest szyja właśnie ;) i zwyczajowo… no BAMnąć. Trzeci najlepiej i najdłużej bawi się plastikowymi miskami – dużymi, małymi, średnimi. Przewraca je po podłodze, toczy, chowa różne przedmioty, wyjmuje… Zapomina się też w zabawie piłeczkami pingpongowymi – mała łapka odbija je na podłodze, na szafkach, blatach, krzesłach; gdzie tylko sięgnie.

Sam jest mega pieszczochem. W ciągu dnia kilkakrotnie domaga się przytulania. Bajki w TV? Wyczaiłam kilka odpowiednich dla niego, lubi je bardzo, ale tylko w pozycji siedzącej na czyichś, najlepiej mamowych, kolanach, jedną rączkę trzymając w dorosłej dłoni, a drugą miziając swoją Żyrafę – jedyną przytulankę, bez której nie ma mowy o zaśnięciu.

Lubi książeczki, bardzo. Oczywiście najbardziej takie, w których gdzieś tam jest biedronka „ganga”, która, jak do tej pory zdecydowanie deklasuje wszystkie inne zwierzaki. W rankingu zoologicznym jest zdecydowanie na pierwszym miejscu, daleko w tyle pozostawiając wszelkie kotki, pieski i ptaszki.

Trzeci ciągle miłością absolutną kocha swoich wielkich braci. Ich powrót ze szkoły to zawsze jedna z bardziej szalonych chwil dnia; wariacjom i zabawom nie ma końca. 

Jakiś czas temu zapytałam w e-mailu Miśkę: Jak tam Grześ? Odpisała jednym króciutkim zdaniem: Grześ – cudny.

To i ja bez fałszywej skromności piszę na koniec: Trzeci - urwis - cudny jest ;-)

W wersji spacerowej "opanowanej" i "suchej":