Żyrafa

 

Jako że w Waszych komentarzach pod ostatnim postem pojawił się temat żyrafowy, postanowiłam przybliżyć Wam nieco tenże wątek, co by wytłumaczyć Wam, jak ważny w życiu Trzeciego jest żółty, niepozorny zwierz.

Otóż żyrafa, czy raczej – Żyrafa!

Trzeci od wczesnego niemowlęctwa począł uwielbiać ludzkie ręce. Podczas zasypiania, czy płaczu instynktownie szukał dłoni, po czym trzymając nas za palce zyskiwał tak ważne na tym etapie poczucie bezpieczeństwa, i uspokajał się, tudzież zasypiał. Kombinowałam, co by tu mu podsunąć w formie zastępczej, w charakterze przytulanki i CZEGOŚ, co mógłby trzymać i nosić ze sobą, kiedy tylko zapragnie. Najpierw wymyśliłam… rękawiczkę! Wypchaną gałgankami zwykłą, cienką, wełnianą, pięciopalcową damską rękawiczkę. Projekt był w trakcie realizacji, gdy przypomniało mi się, że Drugi/Młody miał kiedyś taką maskotkę, z którą również lubił spać… Zupełnie nie pamiętam, skąd wzięła się ona w naszym domu, coś mi się kojarzy McDonald i załącznik do Happy Meal, ale pewności nie mam.

Okazało się, że mimo upływu lat synu mój zachował ten wybryk natury w swoich szpargałach. Podsunięty Trzeciemu, od razu stał się przedmiotem jego uwielbienia i przywiązania.

 

Żyrafa Grzesiowa, w porównaniu z naszą, to full wypas i malowana lala.

Bowiem obiekt miłości absolutnej Trzeciego wygląda skromnie, jest nieco  cherlawy, rachityczny, niezbyt kolorowy. W dodatku z niejednoznacznym tułowiem - czasem nie wiadomo, gdzie szyja, a gdzie noga.

 No tak wygląda:

 

 

 

W łapkach Trzeciego natomiast prezentuje się mniej więcej tak:

 

 

 

Tym to sposobem Żyrafa stała się niezbędnym wyposażeniem dobytku Trzeciego, mało tego: stała się postacią, z którą Trzeci rzadko kiedy się rozstaje. Żyrafa niezbędna jest podczas zasypiania i snu przez cały czas; służy ponadto do przytulania; do pocieszania po upadku, podczas nieokreślonego smutku, zmęczenia oraz stanu, gdy nie ma mamy; do oglądania bajki w TV; do wyciszenia w ciągu dnia; do podróży autem. Towarzyszy podczas wizyt u lekarza i szczepień, zakupów, wizyt towarzyskich, spacerów. Ostatnio jest ważnym elementem zabawy: bywa „na niby” karmiona, wożona autkami i traktorkami, rzucana kotu na przynętę, chowana w klockach. Podczas posiłków siedzi na honorowym miejscu, tuż przy talerzu Trzeciego, i, jakże by inaczej, próbuje zjadliwości potraw (jej szyja zanurzona w zupce to widok zupełnie naturalny). Bywa BAMnięta do wanienki, kąpana, po czym suszona na kaloryferze, dwa razy miała również okazję zanurkować w muszli klozetowej.

W podobnym stopniu, jak aktywnie wykorzystywana, Żyrafa również bywa szukana! W zabawkach, różnych zakamarkach, pod meblami! Zdarzyło się nawet, że gnałam przez pół miasta z Trzecim w wózku, bo wypadła była gdzieś niewdzięczna… Powiem Wam, że były to jedne z najbardziej mrożących krew w żyłach minut w moim życiu. Znalazła się na szczęście, leżała w śniegu, na chodniku, ledwo widoczna.

Życie Żyrafy doprawdy pełne jest przygód.

Najważniejsze jednak, że stała się dla Trzeciego prawdziwym przyjacielem. Krótko mówiąc: bez niej -  jak bez ręki!